آرامش خیال

سلام  
     
مدتی است که احساس می کنم در این دنیا به لحاظ مادی و معنوی از زمان زیادی برخوردار نیستم و لازم هست تا می توانم برای دنیای باقی ای که در پیش رویم می بینم، توشه جمع آوری کنم، شاید اگر در گذشته ای که پشت سر گذاشتم، بیشتر روی حال و آینده پیش رویم متمرکز می شدم که در حال حاضر باید به پرورش و تقویت کدامین نقاط ضعفم و قوتم در درس، مهارت در آداب کودکی، نوجوانی و جوانی بپردازم تا به لحاظ بندگی کردن، آینده ای قابل قبول تر نزد خداوند متعال داشته باشم؛ هم اکنون با آرامش خاطر بیشتری برای یادگیری مهارت هایی که نیازم بودند، قدم از قدم بر می داشتم. با این وجود مدت ها است برای اینکه بتوانم  به اندازه توانم گذشته ام را جبران کنم، از بعضی از لذت های معنوی و دنیایی که در زمان خودشان خیلی خاص و خدا پسندانه بودند، عبور کردم اما در عوض و به لطف خداوند از لذت های جایگزین استفاده کردم؛ این لذت های معنوی و مادی و جایگزینانشان می تواند عدم دیدار با اقوام در شهرستان باشد که به جایش میشود در حق شان دعا کرد یا  تلفنی جویای حالشان شد و یا هدیه ای خرید و برایشان فرستاد و …

با این اوصاف چقدر خوب می شود، همه ما باری دیگر کلام حضرت علی(علیه السلام) را با خودمان مرور می کنیم؛ امام علی(ع) در نهج‌البلاغه، حكمت ۲۰ می‌فرمايند:
“الفُرصَه تمُّر مرِّ السَحاب فانتَهِزوا فُرَصَ الخَير؛ فرصت، مانند ابر(از افق زندگی) می‌گذرد، پس فرصت‌های خير را غنيمت بشماريد و از آنها استفاده كنيد".